زکات عشقی که داری!
سلام و امیدوارم زندگی متأهلانه خوبی داشته باشید.
این اولین پست من در مورد افراد متأهل هست و شاید زود باشد که با این موضوع شروع کنم ولی اولویت ذهنی که این موضوع برای من داشت باعث شد که دلم را به دریا بزنم...
زکات یعنی به واسطه ی امکاناتی که برای شما فراهم است باید هزینه ای را پرداخت کنید. شاید این معنی دقیق فقهی زکات نباشد ولی برای تقریب به ذهن این معنی را در نظر می گیریم. به عنوان مثال به واسطه ی آب و سایر امکاناتی که کشاورزان استفاده می کنند باید زکات پرداخت کنند.
شما متأهل هستید و از طرف خداوند متعال آسایش و سکینه کنار همسرتان برای شما فراهم شده است. برای هر دونفرتان آرزوی سلامتی و عاقبت به خیری دارم ولی آیا هیچ از خودتان پرسیده اید که چه هزینه ای در قبال این آرامش باید به جامعه پرداخت کنید؟
قبل از پاسخ، چند سوال می پرسم،
آیا تا به حال دست همسرتان را گرفته اید؟
آیا تا به حال در خیابان، دست همسرتان را گرفته اید؟
آیا تا به حال سرتان را روی پای همسرتان گذاشته اید؟
آیا تا به حال در پارک، سرتان را روی پای همسرتان گذاشته اید؟
آیا تا به حال همسرتان را در آغوش گرفته اید؟
آیا تا به حال در یک محیط عمومی، همسرتان را در آغوش گرفته اید؟
پاسخ های شما به سوالات بالا مبنای بحث من در این یادداشت است. تفکیکی که افراد متأهل بین محیط منزل و جامعه قائل می شوند، در حقیقت هزینه ای است که موظف اند برای آرامش همسردار بودنشان بپردازند.
هرچند که جامعه از نظر من یعنی هر فضایی خارج از حریم دو زوج؛ که می تواند حتی محیط خانواده های اول خودشان هم باشد. آیا تا به حال حواستان به نگاه های خواهر یا برادر مجردتان بوده وقتی در جمع، دستتان را دور شانه همسرتان حلقه می کنید و یا وقتی دست همسرتان را در خیابان گرفته اید، اصلاً حواستان هست که دختران مجردی که در آن محیط هستند و نگاهشان به دست شما خیره مانده، چه فشار مضاعفی را باید تحمل کنند؟
وقتی تلفنی با همسرتان صحبت می کنید، اصلاً دقت می کنید که افراد مجردی آن جا هستند و ابراز عشق شما تا چه حد می تواند بر فکر آن ها اثر بگذارد؟
به شما می گویم!
این اثر خوبی نخواهد بود!
در جمع هایی که مجردها هستند، از شوهرتان تعریف نکنید!
مدام اسم شوهرتان را تکرار نکنید، محمد این را گفت، حسین عاشق این غذاست، امیر این کار را کرد...
شما فارغ از ازدواجتان هم هویت دارید!
شما مسئول قلب دختر های اطرافتان هم هستید!
- چهارشنبه, ۲۵ آذر ۱۳۹۴، ۰۴:۰۰ ب.ظ
شما در این پست به واکنش افراد مجرد از نظر عاطفی پرداخته اید ، حال آنکه چنین رفتار و گفتاری ، حتی در بین متأهلین نیز ، جو متشنجی را ایجاد خواهد کرد ، سطح توقعات دو طرف را بالا می برد تا جائیکه خوشبختی ( ظاهری و حتی نداشتۀ ) دیگران را آرزو می کنند .
کما اینکه در موارد بسیاری با کمی جستجو و کند و کاو پی می بریم ؛ زوجی که روابط عاطفی خود را در مقابل دیگران نشان داده یا مطرح کرده اند ، نسبت به دیگر زوجین از خوشبختی و آرامش کمتری برخوردار هستند و این کمبود خوشبختی را با چنین رفتار هایی جبران می کنند !
در احادیث و روایات بسیاری هم از انجام و شرح ما وقع در زندگی نهی شده ایم .
به علاوه در اکثر موارد ، اینگونه رفتار ها از کسانی سر می زند که زمان و مکان کافی برای بودن در کنار هم پیدا نمی کنند که آن هم دلیل موجهی برای بروز این رفتار ها نیست ولی در کل ، دوری زوجین و خیالاتی بودن آن ها را در روند نتیجه گیری به اثبات می رساند !