مواظب روحت باش!

تو پست قبلی چند نمونه از مصداق های مواظبت جسمی رو گفتم بهت... اینجا می خوام یکم حواست به روحت باشه...

ببین تو یه زنی... با تمام لطافت و ظرافت های روحی یک زن... که خدا در تو به ودیعه گذاشته... تو وظیفه داری از این ودیعه ی الهی مراقبت کنی... چون این روح قراره کمکت کنه تا منبع آرامش و امنیت یه خونواده بشی؛ این روح قراره کمکت کنه سایه ی محبت بشی برای فرزندای گلت و ملجأ عاطفی بشی برای همسرت؛ این روح قراره بهت قدرت بده تا بتونی «انسان» تربیت کنی، تا بتونی جامعه رو رشد بدی... این روح اگه سالم نباشه، نمی تونه از پس این همه مسئولیت مهم بربیاد... چرا که گاهی زندگی اینقد ناهمواری های تندی پیدا می کنه که ممکنه کم بیاری...

برای مواظبت از لطافت این روح علاوه بر همه ی مواقبت هایی که هر انسانی –فارغ از جنسیتش- باید از روحش انجام بده، باید مواظب باشی به خاطر جنسیتت بعضی از اشتباه های رایج دنیای امروز رو انجام ندی:

مواظب باش تا می تونی در فضاها و میدان های انسانی خشن قرار نگیری... یادت باشه بعضی از فضاها یه سری خشونت ها رو برای روح انسان عادی می کنن... مث میدان جرم و جنایت، میدان جنگ، میدان اسارت و ... زنی که پلیس می شه، دقیقاً خودشو در معرض فضایی قرار میده که هر نوع جنایتی برای روحش عادی میشه... زنی که پزشک قانونی می شه، دائماً با صحنه های هولناک مواجه می شه که هر کدومشون می تونه کم کم روح لطیف یک زن رو خدشه دار کنه... زنی که مستقیم پا به عرصه ی جنگ و اسارت می ذاره، کشتن و کشته شدن، شکنجه کردن و شکنجه شدن کاملاً براش عادی میشه... یه همچین زنی دیگه از لطافت روح زنانگی ش چیزی باقی نمی مونه... خیلی باید مواظب بود... این عرصه ها، حتی روح مردها رو هم داغون می کنه چه برسه به روح لطیف و شفاف زن ها... دقت کردی چرا خداوند جنگ و جهاد رو برای خانم ها واجب نکرده؟! گاهی صحنه هایی در این میدان ها به وجود میاد که می تونه برای همیشه روح یک زن رو مچاله کنه... و البته مردهای یک جامعه ی سالم هم باید مواظب بانوان باشن تا گذرشون به این عرصه ها نیفته...

مواظب باش ذهن و روحتو به داستان ها، رمان ها و فیلم های هولناک و خشن و ترسناک نسپری... وقتی یه رمان خشن می خونی که سراسر خون و جنایت و اعمال ناپسنده، روحت کم کم براش عادی میشه... دیگه از این صحنه ها چندشش نمی شه، دیگه ازشون نمی ترسه، دیگه باهاش کنار میاد... و این خیلی بده... این برای یک زن خیلی خیلی بده... وقتی یه فیلم ترسناک نگاه می کنی، دستی دستی داری روح خودتو ضعیف می کنی... روحی که قراره تمام تکیه گاه فرزندان باشه، روحی که قراره بچه هاتو شجاع و قوی بار بیاره... یه همچین وظیفه ای، می طلبه که روحت قدرتمند و شجاع باشه... چرا خودت با خودت کاری می کنی که روحت ضعیف و ترسو بشه و ذهنت وارد اوهام و خیال های منفی و ترس های بی خود بشه و با تجسم صحنه های خشن، لطافت روحت کم بشه؟

مواظب باش تا می تونی وارد شغل های مردونه نشی... شغل های سنگین و سخت مردونه، روحت رو خشن و سخت می کنه... از تو یه مرد می سازه... و اینجوری بعد از چند سال چشماتو باز می کنی و می بینی که از خودت کیلومترها فاصله گرفتی... ببین تو رو خدا اینقد به تمجید و تعریف احمقانه ی این و اون نگاه نکن... متأسفانه چندین قرنه که تمام جامعه(از پدر و مادر گرفته تا خواهر و برادر و معلّم و مشاور کنکور و صدا و سیما و دوست و آشنا و رئیس و همکار و هم کلاسی و برنامه ی ماه عسل حتی!) آگاهانه یا ناخودآگاه دست به دست هم دادن که از تو یه مرد بسازن! مرد بودن برتری نیست؛ نمی دونم چرا ما زن ها حواسمون نیس که در دلِ تلاش برای مرد بودن، یه جور خودکم بینی از زن بودن خودمون، نهفته شده... چرا حواسمون نیس که باور به ایراد و نقص در زن بودن، یه باور غلطه؟ خیلی وقتا هم ظاهراً از زن بودن و زن ها و حقوق زن دفاع می کنیما، ولی تهِ حرفامون رو که عصاره شو بکشیم بیرون، می بینیم یه جور باور به یک نقص توهمی تو همین دفاع کردن هامون خوابیده! وقتی می خواییم ثابت کنیم قوی هستیم، می ریم به سمت مرد شدن! کی گفته مردها قوی ترن؟! وقتی می خواییم اثبات کنیم ماهریم، می ریم سراغ کارها و شغل های مردونه! کی گفته مردها ماهرترن؟! اینا فریب بزرگیه که قرن ها تو گوش زن ها خوندن... وگرنه واقعیت اینه که قوی ترین مرد، مردترین شونه و قوی ترین زن، زن ترینشون... فعلاً نمی خوام بیش از این به تفکرات کثیف فمنیستی بپردازم ولی می خوام بگم مواظب باش تحت لوای این نصیحت ها و جو به وجود اومده در جامعه، سراغ شغل های مردونه نری... شغل های مردونه، شغل های سنگین و طاقت فرسا، شغل های خسته کننده، شغل هایی که توش دائماً با مردها سر و کار داری، شغل هایی که دائماً از خونه و خانواده دورت می کنه، شغل هایی که روتین و ماشینی ان و توش از خلاقیت و ظرافت و هنر زنانه خبری نیس، این شغل ها برای روحت خطرناکن... روحت رو از اون لطافت میندازن و چروکش می کنن... روحت رو زُمخت و زبر می کنن و زن بودنت رو از یادت می برن... بماند که این وسط مشکلات دیگه ای هم برات پیش میاد که تو اخلاقت نمایان میشه... مثلاً وقتی یه جایی کار می کنی که زیادی با مردها سر و کار داری، اولاً رفتار و روحیه ت میشه مث مردها و این خیلی مضره برای یک زن و در خانواده براش مشکلاتی ایجاد خواهد کرد... ثانیاً برخورد با مردها، دیگه برات عادی میشه... حجب و حیات کم کم کنار می ره و یادت میره یک خانمی... یادت میره باید در مقابله با مردهای نامحرم دور از دسترس و رازآلود باشی و در مقابله با مردهای محرم، ناز و آرامش گر و خانومانه برخورد کنی... چون سر این جور کارها و شغل ها، هیچ کدومش رو نمی تونی اجرا کنی!

مواظب شرایط و ساعات کارکردنت باش... بعضی شغل ها ظاهراً اصن مردانه نیستن... اصن محیط کارشون خشن نیس... اصن حتی با مردها شاید خیلی سر و کار نداشته باشی... ولی وقتی فشار کاری ت میره بالا، وقتی زمان زیادی رو سر کار هستی و دائم در معرض استرس کار قرار می گیری، وقتی تو جاهای شلوغ با آدمای مختلف سر و کله می زنی و یا وقتی از صبح زود تا غروب سر کار باشی، روحت عصبی می شه... آرامش و لطافتش رو از دست میده... زود رنج می شی... عصبی می شی... کم تحمّل می شی... (و تمام این کم تحمّلی ها و عصبی شدن ها رو سر همسر و بچه هات خالی می کنی)... آرامش روانی ت رو به مرور از دست میدی... (بماند که این استرس ها روی هورمون هات هم تاثیر می ذارن و مضرات جسمی بر تو وارد خواهند کرد که بسیاری از این مضرات، مختص جسم و اندام های خانم هاست)... زنی که خودش آرامش نداشته باشه، چجوری می تونه ملجأ عاطفی بشه برا خانواده ش؟ چطوری می تونه مسئولیت مهم "لتسکنوا الیها" رو در قبال همسرش انجام بده؟ دقت کردی چرا خدا وظیفه ی کار کردن و پول در آوردن رو نذاشته بر عهده ی زن ها؟ و خواسته کار کردن براشون تفنّنی و تفریحی باشه؟ و دقت کردی یه عده چقد عامدانه و مغرضانه سعی دارن از این قضیه برداشت های منفی بکنن علیه حقوق زن؟!

مواظب باش کارت طوری نباشه که مافوقت (مافوقی که مستقیم باید بهش جواب پس بدی) یه مرد باشه... کرامت یک زن اقتضا می کنه که هیچ مرد نامحرمی بهش دستور نده، بهش زور نگه، تحقیرش نکنه، سرش داد نکشه، عتاب و تنبیه ش نکنه و خلاصه بهش مسلّط نباشه... نمی گم هر وقت هر جا کار کنی که مافوقت یه مَرده، پس قطعاً این اتفاق ها خواهد افتاد... نه اصلاً... اتفاقاً مردهای محترم و متشخّص زیادی رو دیدم که با خانم های زیردستشون (حتی در مواقعی که کم کاری و اشتباهی می کنن) بسیار جوانمردانه، بامحبّت و محترمانه برخورد می کنن ولی خب باید بگم متأسفانه هنوز پیدا میشن مردهایی که شیوه برخورد با خانم ها و حفظ کرامت شون رو بلد نیستن و تعدادشون هم کم نیس!... به خاطر همین وقتی که تو میشی زیردستشون، با اعمال و رفتارشون روحت رو جریحه دار خواهند کرد و اگه بخوای در برابرشون تسلیم باشی، روحت له می شه و ناخودآگاه عقده شونو سر خانواده ت (به ویژه همسرت) خالی می کنی... تو حق نداری کرامت و عزت زنانه تو دست کم بگیری و وظیفه داری حسابی ازش مراقبت کنی... این مسئله هم در مورد کار کردن با رئیس یا مافوق های مرد صدق می کنه، هم در مورد فعّالیت کردن در هر محیط مردونه ای که عزت و کرامتت به خوبی حفظ نشه و در خطر باشه...

مواظب باش تو زندگی ت زیادی درگیر پول و مسائل اقتصادی نشی... سر و کله زدن با مسائل و مشکلات اقتصادی، روح لطیف زن ها رو زُمخت و مردونه می کنه... خانمی که زیادی بیفته تو مسائل اقتصادی و مالی، کم کم یادش میره از جزئیات زندگی و چیزای شادی بخش کوچولو لذت ببره... کم کم روح زندگی ش مادی میشه... در مورد هر چیزی اول قیمت مادی ش رو در نظر می گیره و ابعاد دیگه شو نمی بینه... کم کم یادش میره با چیزای ساده و زیبا خوش بگذرونه... چیزی که دقیقاً یه خصوصیت زنانه ست... و موجب میشه یه زن با کوچیک ترین و معمولی ترین چیزای زندگی هم بتونه آرامش فراهم کنه برا خانواده ش، به خصوص برای بچه هاش...

خلاصه نکات زیادی هست که شاید اینجا یه دهمش رو هم نگفته باشم (تا همینجاشم این پست خیلی طولانی شد! ببخشید) و قطعاً خودت اگه حقیقت وجود خودت رو قاضی کنی و به فطرتت رجوع کنی، می تونی نکات خیلی مهم تر و بیشتری رو استخراج کنی(لطفاً این کارو بکن و تو گفتگوها برامون بنوبس)... نکاتی که رعایت اون ها می تونه کمک کنه خودمون باشیم و از زن بودن مون لذّت ببریم و به وظایف زن بودنمون به تمام و کمال بپردازیم... نکاتی که با دونستن شون، هم خودمون رعایتشون می کنیم و هم اطرافیانمون (به ویژه آقایون) رو موظف می کنیم که در مورد ما اون نکات رو رعایت کنن...

*یه نکته ی خیلی مهم رو لازمه در مورد این پست و پست قبل ذکر کنم و اونم اینه که این نکات رو برای شما خواهرای عزیزم نوشتم که در زندگی معمولی تون، حواستون بهش باشه و مث خیلی ها، خودتون و دختراتونو دستی دستی دچار بسیاری از مشکلات جسمی و روحی نکنید... وگرنه بدیهیه که گاهی عرصه ی زندگی چنان تنگ میشه بر یک زن که دیگه مجبوره خودشو درگیر بسیاری از استهلاک های جسمی و روحی گفته شده در این دو تا پست اخیر، قرار بده و چاره ی دیگه ای نداره... مث بسیاری از بانوان محترم سرپرست خانوار، بسیاری از زنان مظلوم و بی گناه آواره در جنگ ها و اردوگاه های اسارت، بسیاری از دخترکان یتیم و بی نوای زاغه نشین، بسیاری از زنان بی خانمان آواره شده پس از حوادث طبیعی مثل سیل و زلزله و آتش سوزی های منطقه ای و ... این نکته رو گفتم تا خواننده های عزیز یه وقت انگ بی دردی و بی درکی نزنن به بنده... مخاطب باید عاقل باشه که البته مخاطب های این وبلاگ هستن...ان شاءالله