در زندگی همه ما اتفاقاتی می افتد که بر اساس آن باید تصمیم هایی بگیریم و این تصمیم ها در کل مسیر آینده مان اثر گذار هستند. بعضی وقت ها این اتفاقات در کنترل ما هستند مثل انتخاب شریک زندگی و دوست.
ولی گاهی اوقات ما، هیچ نقشی در این اتفاقات نداریم مثل نقص های جسمانی و شرایط خانوادگی.
این اتفاقات برچسب ساز هستند:
بیمار!
بیوه!
معلول!
ترشیده!!
متأسفانه چنین واقعیاتی در زندگی وجود دارند و نمی توان از آن ها فرار کرد ولی نحوه برخورد صحیح ما با این اتفاقات می تواند مسیر پیش رویمان را هموار کند. پذیرش شرایط فعلی تان نکته ی بسیار مهمی است. خوب یا بد این اتفاقات افتاده اند و غم و حسرت و ناراحتی شما هم چیزی را تغییر نمی دهد. پس شرایطتتان را بپذیرید و آرامش داشته باشید، چون هر اتفاقی هم که افتاده باشد، خدا ناظر هستند. ناظری که قادر است و این چقدر آرامش بخش است.
این که بیمار هستید یا ازدواج ناموفق داشته اید، چه اهمیتی می تواند داشته باشد، اگر روح کاملی داشته باشید؟
بیماری و یا نقص جسمانی شما مصلحتی است که توسط خداوند حکیم تشخیص داده شده است و اگر به خداوند اعتماد داشته باشید این نقص و بیماری نمی تواند کوچکترین اثری در مسیر شما داشته باشد.
در مورد ازدواج ناموفق، شرایط کمی تفاوت دارد. هیچ دختری در هنگام انتخاب شریک زندگی اش با این دید که ممکن است خطا کند، پیش نمی رود. یک دختر با تمام سرمایه اش ازدواج می کند که شاید اشکال کار همین جا باشد. حتی درصد کمی احتمال خطا دادن می تواند مانع از فروپاشی کامل احساسات دختر در هنگام شکست باشد. شاید لازم باشد که اقدامات پیش گیرانه در این زمینه افزایش یابد، مثل راهنمایی های مشفقانه پدر و برادران و محارم دختر که شناخت خوبی از مرد هم جنس خودشان دارند. ولی در هر صورت و حتی با کنترل کامل فرآیند ازدواج امکان شکست هیچ گاه به صفر نمی رسد. قطعا این شکست در زندگی شما امتحان الهی است که لازم است مثل سایر امتحانات الهی در مقابلش عکس العمل صحیح نشان دهید. اگر با یک شکست امیدتان را از دست می دهید، باید بدانید در مسیر ناهموار پیش رو سختی ها و تلخی های از این دست کم نیستند. به جای حسرت روی تقویت روحیه تان تمرکز کنید. اصل جایگزینی که قبلاً شرح داده شده است، می تواند کمک خوبی برایتان باشد.
کمبود داشتن و احساس کمبود داشتن دو مقوله جداگانه است. باید بدانید که نقص جسمی و یا ایرادات عرفی باعث کمبود در روح شما نیستند و مثال های زیادی وجود دارند که زنانی با وجود محدودیت های بسیار زیاد در زندگی از افرادی که به اندازه آن ها محدود نبوده اند، بهتر و شادتر زندگی کرده اند. احساس کمبود یعنی این که دائم، خودتان یا اطرافیانتان تلقین کنند که شما کمتر از دیگرانید و فرصت هایی را که آن ها دارند شما ندارید!
احساس کمبود سم موفقیت است.
اگر در خودتان احساس کمبود نداشته باشید، قدرتمند ترین موانع دنیا هم نمی توانند مانع حرکت و تعالی شما باشند. ترس هایی که همه در زندگی دارند،
این که چه می شود؟
چه می گویند؟
چه باید کرد؟
همه و همه مانع زندگی سالم و شاد و الهی شما هستند.
اصول زندگی تان را بر پایه ی ترس ها و حرف دیگران نسازید، شما انسانی هستید که باید جانشین خداوند بر روی زمین باشید، فارغ از اسم ها و عنوان ها و زن و مرد بودن. چه مقام و اعتباری بالاتر از این؟
اگر تا به حال در زندگی اشتباهاتی هم داشته اید باید بدانید که تا وقتی نفس می کشید فرصت جبران هست، همه ی زندگی آن چیزی نیست که همه ی مردم فکر می کنند. خودتان را درگیر اشتباهات گذشته نکنید، اجازه ندهید بند های اشتباهاتتان همیشه اسیرتان کنند. بند ها را پاره کنید!
در اکثر موارد ارزش های واقعی الهی با ارزش های عرفی اشتباه جایگزین شده اند.
شما هیچ چیزی از دیگران کم ندارید چون خدایی دارید که اراده اش فوق تمام اراده هاست و اگر اراده کنند همه چیز ممکن است، حتی اگر به نظر همه رویایی باشد!
بگذارید فکر کنند شما رویایی هستید. معجزه امکان دارد. ایمان داشته باشید به خدایی که اراده ها را در هم می شکنند و هیچ نیرو و اراده ای جز برای او معنایی ندارد.
پایان شیرین است، رفقا!
خدای خوبی داریم...
- ۱۱گفتگو
- ۰۸ شهریور ۹۴ ، ۱۹:۵۸