در
هر گروهی، اگر یک نفر سرپرست و رهبر نباشد، بی شک بعد از مدتی نظام و شیرازه گروه
از هم می پاشد. اگر به یک زن و شوهرش- بدون در نظر گرفتن فرزندان- به عنوان یک
گروه نگاه کنیم، حتی این گروه دو نفره هم نیاز به یک تصمیم گیرنده نهایی دارد. ممکن
است خیلی ها عقیده داشته باشند که باید با هم تصمیم گرفته شود، حرفی نیست. اما اگر
نظرات متفاوت بود و به اجماع نرسید چه باید کرد؟
بحث
فراتر از یک تصمیم گیری ساده برای مهمانی رفتن یا نرفتن است.
در
این موارد اختلاف یک نفر باید تصمیم نهایی را بگیرد...
یا
زن یا مرد.
حالت
دیگری متصور نیست...
چه
کسی رئیس است؟
راه
سومی هم هست دوستان...
خدا را
رئیس خانه خود کنید. ببینید خدا و ائمه چه نظری دارند...
در رساله حقوق امام سجاد علیه السلام اینطور می خوانیم:
حق همسران
و امّا حقّ همسرت این است که بدانى، به راستى خداوند او را مایه آرامش و آسایش و همدم و پرستار تو قرار داده و بایسته است که هر یک از شما [زن و شوهر] به سبب همسرش خداى را سپاس دارد و بداند که این ارزانى خدا بر اوست و باید با نعمت خدا، نیک رفتار باشد و گرامیش دارد و با او سازگارى کند و اگر چه حقّ تو بر عهده او سخت تر و فرمان پذیرى از تو در آنچه دوست می دارى و ناپسند می شمارى تا جایى که گناه نباشد، بر او لازمتر است ولى زن نیز حقّ مهرورزى و همدمى دارد و حق دارد که آرامشش در برآوردن لذّتى که در انجامش ناگزیر است، فراهم شود و لا قوّة إلّا باللَّه
چه زیبا فرموده اند و چه دقیق...
از این دست احادیث در مورد حقوق زن و شوهر فراوان است. اگر اعتقاد داریم دین برنامه زندگی است باید بدانیم چه طور به این برنامه متعالی عمل کنیم. باقی احادیث را ننوشتم، چون می خواهم لذت کشفشان را خودتان بچشید.
فقط خواهر گل متاهلم، خیلی باید حواستان به همسرتان باشد.
گوشتان را بیاورید
راه بهشت شما در رضایت همسرتان است...
راستی!
سال نو مبارک
عیدی
سال نوی هرکدام از ما به اطرافیانمان، چه مجرد باشیم و چه متأهل عمل کردن به
هرآنچه می دانیم باشد. ان شاءالله.
رفقا!
بیایید نو شویم...
